به نظر می رسد پس از مدتها، مسئله مرغ یا تخم مرغ در حال حل شدن باشد.
یک تیم در مونیخ نشان داده است که تغییرات جزئی در مولکول های انتقال RNA (tRNA ها) به آنها اجازه می دهد تا خود را در یک واحد عملکردی جمع کنند که می تواند اطلاعات را به صورت تصاعدی تکرار کند. tRNA ها عناصر اصلی در تکامل اشکال اولیه زندگی هستند.
ما می دانیم که زندگی مبتنی بر شبکه پیچیده ای از فعل و انفعالات است که در مقیاس های میکروسکوپی در سلول های بیولوژیکی اتفاق می افتد و هزاران گونه مولکولی مجزا را درگیر می کند. در بدن ما، هر روز یک فرآیند اساسی بارها تکرار می شود.
تعامل پیچیده ای در جریان است اما سوال این است که چگونه می توان چنین تعاملی بین تکثیر DNA و ترجمه mRNA ها به پروتئین ها را هنگام تکامل سیستم های زنده در اوایل زمین ایجاد کرد؟ در اینجا مثالی کلاسیک از مسئله مرغ یا تخم مرغ داریم: پروتئین ها برای رونویسی اطلاعات ژنتیکی ضروری هستند، اما سنتز آنها به رونویسی بستگی دارد.
اکنون فیزیکدانان LMU به رهبری پروفسور دیتر براون نشان داده اند که چگونه می توان این معما را حل کرد. آنها نشان داده اند که تغییرات جزئی در ساختار مولکولهای tRNA مدرن به آنها اجازه می دهد تا به طور مستقل با یکدیگر برهم کنش کنند و نوعی ماژول همانند سازی را تشکیل دهند، که توانایی تکثیر تصاعدی اطلاعات را دارد.
الكساندر كوه لاین می گوید: “این ارتباط بین نسخه برداری و ترجمه در یك سناریوی اولیه می تواند راه حلی برای مسئله مرغ و تخم مرغ باشد.” همچنین می تواند شکل مشخصی از proto-tRNA ها را در نظر گرفته و نقش tRNA ها را قبل از استفاده مشترک برای ترجمه روشن کند.
براون می گوید: “تحقیقات ما درباره اشکال اولیه همانندسازی مولکولی و کشف ارتباط بین تکثیر و ترجمه، ما را یک گام به بازسازی مبدا حیات نزدیک می کند.”
منبع: www.sciencedaily.com
